Stage, Isadou en stage

Hallo Bakra’s
Fa Waka? Hier is alles prima!

Bedankt nog voor alles kaartjes die er gestuurd zijn voor mijn verjaardag, echt super leuk om in Suriname post te krijgen voor je verjaardag.

De maandag naar Raleighvallen stond ik alleen voor de klas, mijn juf had een trainingsdag voor het vak aardrijkskunde en ze had me verteld wat er moest gebeuren. Ik heb mijn lessen goed kunnen geven en de leerlingen deden netjes mee en hielpen me als ik iets niet wist. Rond half 12 zou de muziekdocent komen maar deze kwam maar niet opdagen, ik naar het schoolhoofd en gevraagd waar de muziekdocent was. Bleek dat deze ziek was en dat was mij niet verteld… Ik moest dus wat anders bedenken met de leerlingen, daarom besloot ik om een boek uit de kast te pakken en deze voor te gaan lezen. Laat nu net het boek ‘Koning van Katoren’ in de kast staan! Ik heb het boek gepakt en gevraagd of de leerlingen het wel leuk zouden vinden als ik ze voor ging lezen, de leerlingen zeiden dat ze dat wel leuk leek dus begon ik met het voorlezen uit het boek. De klas was doodstil en de leerlingen hingen aan mijn lippen, echt super leuk om te zien. Toen ik stopte vonden ze dat ik door moest lezen, tot dat ik ze attendeerde op de tijd want het was allang tijd om naar huis te gaan.

De volgende dag vroegen de leerlingen of ik weer wilde gaan voorlezen want ze vonden het zo leuk. Mijn juf vond het erg leuk dat ik de leerlingen voor had gelezen en ze zorgde er dus voor dat er die dag nog ruimte was voor mij om voor te lezen.
Woensdag had ik de klas weer alleen want dit was de 2e van de vier trainingsdagen van mijn juf. In de middag naar het zwembad gegaan en het vorige verhaal online gezet. Die dag heeft het ontzettend hard geregend, echte tropische regenbuien.

Donderdagavond ben ik weer gaan hardlopen, niks interessants zou je zeggen nou dit keer dus wel, anders schrijf ik er natuurlijk niet over ;)
Terwijl ik naar de trimbaan fietste stond er een bord dat je niet verder mocht, ik fietste er mooi om heen en vervolgde mij weg gewoon. Verder op stond een agent en die hield al het verkeer tegen, ik keek naar links en zag dat er allemaal vlaggen hingen en dat er allemaal witte partytenten stonden, er was dus klaarblijkelijk een feest. Ik stopte en vroeg aan de agent of ik door mocht want ik wilde toch graag gaan hardlopen. Hij zei dat ik door mocht alleen als ik ging lopen met de fiets aan mijn hand, zo gezegd zo gedaan. Hoe dichter ik bij de mensen kwam hoe beter ik zag hoe de mensen gekleed waren, de mannen liepen allemaal netjes in pak en hadden hun netste schoenen aan en de vrouwen liepen in schitterende rokken en droegen hun haar heel netjes of hadden een hoofddeksel op. En daar liep ik dus tussen in mijn sportbroek en mijn Surinaamse voetbalshirt, je kan begrijpen dat de mensen me enigszins raar naar mij keken. Toen ik mijn weg vervolgde zag ik opeens een zwart gepanserde SUV met zwaailichten op het dak, daarachter stond een dure gepanserde Chevrolet met op het nummerbord: Paramaribo 3. Hierachter stond nog twee van die grote SUV met bij elke auto een man in pak, zonnebril op en een oortje in. Toen viel het kwartje bij mij, dit was natuurlijk de auto van een minister, alleen kon ik niet zo snel zien om welk ministerie het ging maar verderop stond een bordje: Ministerie van Landbouw & Visserij. Dus de minister van dit departement was waarschijnlijk hier aanwezig. Helaas weet ik niet hoe de beste man/vrouw er uit ziet, helaas.

Vrijdagochtend moest ik nog in alle vroegte geld brengen naar juf Denna (lees paar verhalen terug waar ik mee ben gereden naar school toen het zo hard regende) omdat zij mij mee had gevraagd voor een trip naar het binnenland. Bij thuiskomst snel weer mijn bed ingedoken en nog een paar uur bijgeslapen. Ik werd gewekt door Jorieke en Daphne want deze hadden een ontbijtje voor mij op bed gemaakt, leuk he :D gewoon zomaar. Daarna zijn we naar het zwembad gegaan en hebben we lekker de rest van de dag gezwommen en verder niks gedaan, heerlijk!

Zaterdagochtend werden Birgit en ik om kwart over vier opgehaald door de taxi, omdat we ons om kwart voor vijf moesten melden bij juf Sherryl van mijn school. Hier verzamelden zich nog twee andere juffen met hun aanhang en Marc, de mannelijke stagiaire van de Pabo van Deventer. Hij nam zijn moeder en een vriendin van zijn moeder mee die beide uit Hengelo kwamen. Onderweg hebben we nog een juf en haar dochter opgepikt. In totaal zaten we dus met 10 mensen (inclusief de chauffeur) in de bus. Om half zes waren we goed en wel dan eindelijk met de bus op weg naar Atjoni. Deze rit duurde vijf uur, over half geasfalteerde wegen en wegen die nog rood waren van het bauxiet, lekker schudden in de bus dus. Vijf uur later kwamen we aan in Atjoni, dat is een klein dorpje aan de Coppenamerivier en van daaruit moesten we een half uur met de boot. Al onze bagage voor in de boot en toen voeren we naar het eiland waar we twee dagen en een nacht zouden blijven. We voeren naar het eiland Isadou hier aangekomen zat juf Denna met haar dochtertje, man en haar nicht op ons te wachten. Eenmaal aan land kregen Birgit en ik onze eigen hut waar we zouden overnachten. Ik ben toen even het eiland gaan verkennen en genieten van het prachtige uitzicht. Want om het hele eiland heen waren allemaal Soela’s (als je dat zo schrijft), stroomversnellingen, waar je heerlijk kan zitten en een natuurlijke massage krijgt van het water, heerlijk. De juffen hadden eten gekookt en we hadden een prima lunch. Ik was benieuwd waar het dorp Jaw – Jaw was omdat Jorieke en Daphne hier de laatste twee weken heen gaan als Birgit en ik naar Galibi gaan. Het bleek dat Jaw – Jaw tegen over ons eiland lag, ik vroeg of het mogelijk was dat we dit dorp konden bezoeken en dat was mogelijk. Iedereen ging met ons mee in de boot naar Jaw – Jaw, hier aangekomen zagen we allemaal vrouwen die de was aan het doen waren in de rivier, een schitterend gezicht om te zien. Gelukkig wist juf Denna de weg en liep met ons door het dorp, we kregen een duidelijk beeld hoe de bosland creolen leven. Hoe hun huizen eruit zien en hoe hun levensstijl is. Ik moest wel even wennen aan al die blote kinderen om me heen maar dat blijkt heel gewoon te zijn dat kinderen tot een jaar of 6 a 7 gewoon naakt door het dorp lopen. De mensen vonden het niet goed als je foto’s van ze maakte, en terecht want dat zouden wij ook niet goed vinden als mensen dat niet aan ons zouden vragen. In het dorp zagen we een Ara en een Toekan die opgesloten zaten in een veel te klein kooitjes, best wel zielig. De mensen gingen allemaal Pangé’s uitstallen in de hoop dat wij dit zouden gaan kopen, maar helaas ze raakten niks aan ons kwijt. Pangé’s zijn traditionele doeken die ze gebruiken bij allemaal verschillende ceremonies en per ceremonie heb je ook een verschillende Pangé. Verder hebben we in het dorp de school gezien en de huizen van de onderwijzers. Bij terugkomst hebben we lekker gezeten in een soela en daarna een lekker Surinaams hapje eten gehad.
De volgende dag gingen we naar een ander dorp, een half uur varen verderop. We moesten er alleen wel voor zorgen dat we ons goed vasthielden in de boot want we gingen in plaats van met de soela’s mee tegen de soela’s in. Aangekomen in Nieuw – Aurora, want zo heet het dorp, werden we hartelijk ontvangen door een belangrijke vrouw uit het dorp. We zagen vrouwen die bezig waren met het maken van cassavebrood. We mochten foto’s maken en hier maakten we ook goed gebruik van. Ik vroeg aan juf Denna hoe het cassavebrood werd gemaakt en wat ze met de harde stukken cassave deden en voor ik het wist was ik zelf cassave aan het stampen, wat nog best wel een zware klus is als je dat de gehele dag moet doen. Toen ik dit eenmaal had gedaan wilde iedereen dit natuurlijk doen, tsja want als een schaap over de dam is dan… Terwijl we stonden te kijken zagen we allemaal jongens in voetbaltenues langs ons heen lopen, er bleek een wedstrijd te zijn tussen twee teams uit het dorp, en ja natuurlijk wilde wij deze wedstrijd zien. Het blijkt dat bijna elk dorp in het binnenland een voetbalveld heeft want voetbal is heel erg belangrijk voor de mensen hier. Tijdens een belangrijk voetbalevenement zorgt de regering of het dorp zelf voor een aggregaat zodat ze de voetbalwedstrijden live kunnen zien. Het voetbaltempo lag hoog en er zaten een paar goede voetballers tussen maar we bleven niet heel lang kijken want de rest wilde graag weer naar huis en zo gezegd zo gedaan.
Op de terugweg zijn we langs allemaal kleinere dorpen gevaren, veel van deze dorpen hebben bij de ingang van het dorp een tak met daaraan allemaal bladeren hangen. Dit doen ze om de boze geesten uit het dorp te houden. Aangekomen op Isadou hebben we onze spullen gepakt en ingeladen op de boot, we vetrokken een uur later dan we hadden afgesproken hahah ja dat gebeurt vaker in Suriname. Tijdens de terugreis hebben Birgit en ik geweldige woordspelletjes gedaan van een heel hoog niveau, van napi tot nognietontdektediersoort.

Thuis gekomen waren onze nieuwe loges ook gearriveerd, Jolien een vriendin van Daphne en Linda, dus zus van Jorieke. Dus momenteel zijn we weer met zes mensen in ons huis.

Maandag weer alleen de klas gedraaid want juf Chan was weer naar de training. Het ging prima en ik heb goed aan mijn onderzoek kunnen werken, er komt een beetje schot in de zaak.

Dinsdag ben ik met juf Chan en de leerlingen naar het kinderboekenfestival gegaan. We hebben hier drie verschillende activiteiten gedaan, waarvan een echt iets te maken had met kinderboeken. Als eerste gingen we naar de stand van de Kennedyschool, dat is een school voor dove en slechthorende kinderen. Leerlingen leerden hier hun eigen naam schrijven in gebarentaal. Bij de tweede stand kregen de leerlingen een voorlichting over de kindertelefoon in Suriname en waar deze voor stond. Bij de laatste stand moesten de leerlingen aan de hand van een gedicht een eigen gedicht maken. Hierna was de pauze en na het eten konden de leerlingen schilderen en op de opblaastoestellen. Toen we terug waren op school waren ze allemaal uitgeteld en daarom hebben we niet veel meer gedaan. In de middag hard voor school bezig geweest en ook een aardig stukje opgeschoten.

Woensdag heb ik het pakket dat mijn moeder op had gestuurd aan juf Chan gegeven. Hierin zaten twee jeugdwoordenboeken, potloden, wasco, pennen en stiften. Mijn juf was dolgelukkig met deze materialen, ik kreeg van haar een echte grote ‘brassa’, knuffel. In de ochtend kreeg ik ook bezoek van Sjouke, hij is stagebegeleider voor alle studenten die bij Interactum horen en daar hoor ik ook bij. Sjouke is zelf docent Nederlands op de pabo van Utrecht. Hij kwam een les van mij bekijken. Aan het einde van mijn les bespraken we hoe het ging en hij was erg positief over mij. Hij heeft geluisterd naar mijn afstudeeronderzoek en heeft me allemaal tips gegeven die ik goed kan gebruiken voor mijn onderzoek. Maar hij vond dat ik goed op weg was met mijn ontwerp. Verder van de dag alleen lesgegeven want mijn juf was weggegaan want ze had haar laatste trainingsdag.

Zo dat was het weer voor voorlopig. Binnenkort gaan we met ons vieren en de juffen van mijn school naar Blanche Marie, grootste waterval van Suriname die je met de auto kan bezoeken dus er komt nog een mooi verhaal aan. Geniet van de foto’s.