Fort Zeelandia, Berg en Dal, Koninginnedag en meer

He Bakra’s! :)
Hoe gaat het in Nederland?

Zoals beloofd zou ik jullie nog wat verhalen vertellen en foto’s laten zien, dus ga er maar eens goed voor zitten wat ik heb weer een boel beleefd.

Dinsdagmiddag na stage ben ik direct met Jorieke naar fort Zeelandia gegaan. Fort Zeelandia is een erg oud fort wat staat aan de waterkant in Paramaribo en het is gebouwd in 1667. Dit fort heeft een belangrijke rol gespeeld in de Surinaamse geschiedenis want eerst werd het gebruikt als verdedigingswerk voor de stad Paramaribo, daarna werd het een kazerne en gevangenis en in 1980 was het de verblijfplaats van Desi Bouterse en zijn militairen. In het jaar 1982 zijn er in dit fort 15 mensen dood geschoten nog steeds is er niet aangetoond wie het heeft gedaan maar men verdenkt Desi Bouterse maar bewezen is het nooit. Ah fin genoeg geschiedenisles; wij hebben rond gelopen in dit kleine fort want een echt fort is het niet, meer een fortje. We hebben uitleg gekregen van een oude man die in het fort werkte. Het was erg leuk en interessant om dit fort gezien te hebben.

Dinsdag had ik aan mijn juf en juf Wendy het geld gegeven dat Bertus naar mijn rekening had overgemaakt. (Leerlingen uit mijn stageklas in Nederland hebben geld in gezameld voor de kinderen in mijn stageklas hier in Suriname. Een deel van het geld heeft mijn duo – partner Bertus over gemaakt naar mijn rekening zodat ik het geld kon opnemen en meteen kon gebruiken voor mijn stageklas) Van dit geld zijn twee nieuwe waaiers gekocht voor in de klas, wat een genot want het is soms zo ontzettend warm in de klas, en twee rollen boeklon. Boeklon is een soort plastic wat mijn juf wil gebruiken om de boeken te kaften. Van het geld dat over is gebleven hebben ze knutselmateriaal gekocht want dat is niet aanwezig op mijn stageschool.
Maar woensdagochtend kwam juf Wendy met de nieuwe waaiers en de rollen boeklon. Mijn juf en de leerlingen waren zo ontzettend blij dat het een luidruchtige bende werd in de klas. Mijn juf liet meteen de vader van een van de leerlingen bellen of hij direct nog de waaiers zou kunnen installeren, dit deed hij na de pauze.
Dus leerlingen in Nederland van De Meent ontzettend bedankt voor jullie goede werk want nu hebben de leerlingen hier tenminste een beetje koele lucht en kunnen de boeken met goed kaftpapier gekaft worden. :)

De volgende dag zijn we naar Berg en Dal geweest. Berg en Dal is een recreatiepark waar je kunt verblijven maar je kan er ook verschillende activiteiten doen. Birgit was er al geweest dus Daphne, Jorieke en ik lieten ons door Kera hier heen brengen. Wij hadden namelijk in onze planning staan dat we graag tussen de Surinaamse bomen door wilden vliegen op de kabelbaan van Berg en Dal. Daar aangekomen werden we meteen in een klimharnas gehesen en moesten we meteen deelnemen aan de uitleg over onze uitrusting en wat we wel en niet moesten doen. De oefenbaan ging ons goed af, dat konden we helaas niet zeggen van een mede deelneemster want deze kwam niet goed over de oefenbaan en besloot (op advies van de instructeur) om niet mee te gaan de kabelbaan op. Bij ons harnas kregen we naast een helm ook nog een soort van handschoen aan waarmee je moest remmen, de handschoen zag er net zo uit als een bokshandschoen alleen dan van de bovenkant open. Wij moesten vervolgens achter de gids aanlopen op weg naar onze eerste kabel maar voordat we er waren moesten we eerst nog even een heuvel opklimmen voordat we bij de eerste kabel waren. Hier aangekomen legde de instructeur uit waar je op moest letten en hij wenste ons veel plezier. Voor ik het wist was ik al aan de overkant en zou ik verder gaan op de tweede kabel, toen besefte ik me dat ik wel goed rond moest kijken en moest genieten van het uitzicht. Wat geweldig zeg, tussen de bomen door zweven van boom naar boom. Onze instructeurs hadden het al zo vaak gedaan dat zij elk plateau op een andere manier bezochten, op de kop, schuin, draaiend en zo voorts, leuk om te zien. Voor we het wisten waren we bij de langste kabel die over de rivier ging. Ik vond dat mijn broek een beetje los zat dus ik dacht ik trek hem wat op maar toen zag ik tot mijn grote verbazing dat ik mijn knoop was verloren en dat mijn broek niet meer dicht kon. Lekker is dat zo hoog, midden in het bos, hoog in een boom en mijn broek kan niet dicht. En dan moet je ook nog een aantal kabels nemen voordat je bij het einde bent. Oke, ik was dus een beetje gespannen want ik hoopte dat ik mijn broek maar aan zou houden als ik naar de overkant zou gaan. De langste kabel was de volgende die we zouden gaan afleggen, dit was teven ook de mooiste en wat ging het hard echt schitterend!:) de foto’s spreken voor zich. En voor de gene die nog interesse hebben naar het verhaal met mijn broek, JA ik heb hem aan kunnen houden.
De laatste kabel mocht je normaal afleggen maar je mocht hem ook op de kop doen, en dat heb ik dan ook maar gedaan. Ik heb mijn handen niet los gedaan dus niet helemaal 180 graden op de kop gehangen maar wel 90. Misschien had ik mijn handen wel los moeten doen want het enige wat ik gezien heb zijn mijn voeten, de kabel en de lucht. Het was echt geweldig om dit te doen.
Toen we de rivier over waren gestoken met de boot wilden we nog gaan zwemmen maar het begon echt ontzettend hard te regen dus hebben we Kera maar weer gebeld of hij ons wilde ophalen. In de avond hebben we gezellig gezeten bij Niels en zijn huisgenoten en daarna zijn we naar onze standaard uitgaansgelegenheid bezocht, Havanna, en het was wederom erg gezellig.

De volgende dag was het 30 april en dan is het ook hier in Suriname Koninginnedag, alleen is er van dag weinig sprake want vanaf 5 uur in de avond begint het feest pas. Ik was gekleed in een oranje voetbalshirt en de dames hadden alle drie hetzelfde oranje jurkje. Voordat we weg gingen hebben we eerst erg culinair gegeten bij de Mc Donalds en zijn daarna naar Zus & Zo gegaan waar het oranje feest begon. De andere stagiaires waren ook bij Zus & Zo en zij waren ook leuk verkleed. Helaas was niet iedereen verkleed, dus het was beduidend minder oranje dan in Nederland maar wat wil je ook als je in Suriname bent ;)
Rond kwart voor 9 zijn we naar het dure hotel Torarica gegaan want daar zou de Nederlandse band De Dijk een optreden geven, gratis. Aangekomen bij dit hotel vonden we de weg waar het optreden zou beginnen maar eerst stonden er nog twee andere bands in het voorprogramma, erg leuke muziek en we hebben ons prima vermaakt. Toen was het aan De Dijk om te gaan optreden en dat deden ze zeer goed, een leuk optreden van een goede Nederlandse band, waar je normaal veel geld voor betaal om ze te zien, helemaal vooraan staan, in Paramaribo, op Koninginnedag, zo warm dat je rug permanent nat is; Wat wil je nog meer???? Geweldig toch :) :) :)
Hierna was iedereen moe en wilde naar huis maar ik ben nog even lekker wezen stappen met Niels en we hebben ons prima vermaakt ;)

Zaterdag 1 mei is een nationale feestdag in Suriname, de dag van de arbeid, maar zoals de Surinamers zeggen: ‘Rokkoman Day’. Iedereen is dan vrij en er zijn dan allemaal festiviteiten op het onafhankelijkheidsplein, maar dat is pas in de middag en natuurlijk in de avond.
Mijn dag begon wat eerder want ik werd rond 11 uur opgehaald door mijn juf, mevrouw Chan en haar dochter. Zij namen mij mee naar het district Commewijne. We hebben hier rond gereden en veel dingen bekeken, even langs Nieuw – Amsterdam en een stop gemaakt in Mariënburg. Hier stond vroeger een rietsuikerfabriek, maar net als zoveel dingen in Suriname kwam ook aan deze fabriek een einde en is het nu nog een hoop metaal. Er was een oude man en deze heeft ons rondgeleid over het terrein. Hij vertelde over de vroegere directeur en over de schitterende monumentale huizen die er staan en voor wie ze waren. Deze huizen zijn gebouwd in 1882!
Ook liet hij mij de oude fabriek zien, naja fabriek meer stenen oud ijzer en een overblijfsel van de ouder stoommachine. Hierna hebben we geluncht, bami met kip, en zijn we doorgereden door het district en hebben genoten van alle pracht en praal.
Aangekomen in Paramaribo heeft ze me afgezet bij ’t Vat en hier ontmoette ik de drie dames. Samen zijn we naar het onafhankelijkheidsplein gegaan en hebben we gekeken hoe de TeleSur loopwedstrijd begon. Ja jullie lezen het goed, loopwedstrijd. Oké er waren er een paar die de afstand hardlopen gingen afleggen maar meer dan 98% deed de afstand wandelend. Leuk om te zien. In de avond zijn we voor de laatste keer gaan stappen in Paramaribo.
Zondag hebben we gebruikt om iets voor school te doen. Ik ben druk opzoek geweest of de wedstrijd van FC Twente op tv was en zowaar om 20:00 uur was het erop en daarna het journaal met alles er omheen. Toch leuk dat we er iets van hebben kunnen zien maar ik was toch liever in Enschede geweest om het mee te maken.
Ben benieuwd of de huldiging morgen avond bij ons ook te zien is op tv, zijn we er toch een heel klein beetje bij.

Zo dit was waarschijnlijk een van de laatste keren dat ik een uitgebreid verhaal online ga zetten want vanaf donderdag ben ik namelijk op Galibi en ik ga ervan uit dat daar geen internet is. Ik hoop dat jullie nog even kunnen genieten van mijn laatste foto’s en misschien heb ik wel het geluk dat ik iets online kan zetten, maar ga er maar niet van uit. Over 20 dagen ben ik alweer thuis, de tijd vliegt echt.

Tot heel snel alweer ;)
Een brassa uit het warme Sranan