Kaaimannen, Nieuw - Amsterdam en Raleigvallen

He Hallo,

Ik heb weer een boel beleefd dus ik ga weer eens even mijn verhaal doen, dus ga er maar weer eens goed voor zitten hehe.

Iedereen in onze groep wilde graag nog een keer op kaaimannen trip, dus vandaar dat we besloten om op donderdag deze tour te gaan doen. We moesten ons om half zes melden bij het bureau. Hier werden we ontvangen door Winston hij was onze tourguide voor deze avond. Hij vertelde ons dat er naar alle waarschijnlijkheid weinig muggen zouden zijn omdat het de hele dag al had geregend, maar hierdoor zouden er ook minder kaaimannen zijn, dit laatst hoopte we natuurlijk niet maar we zouden wel zien. Winston had allemaal eten en drinken voor ons mee, wat erg gebruikelijk is op de tours trouwens, we hadden net gegeten maar toch wilde we beleefd zijn vandaar dat we wat aten van wat hij had meegenomen. We stapten in het busje en we hebben denk ik zo’n drie kwartier in dat busje gezeten voordat we in Mariënburg waren, hier werd overigens de Mariënburg rum gemaakt deze rum bestaat uit 90% alcohol.. Ah fin we moesten hier uit het busje en in een boot deze bracht ons over de Copenamerivier, deze tocht duurde hooguit 5 minuten maar het was wel gezellig op onze boot. Op de overkant aangekomen moesten we een klein stukje lopen en hier moesten we weer overstappen maar dan in veel kleinere en smallere bootjes, als je je een keer bewoog begon het hele bootje te schommelen. In het eerste bootje zaten Biri, Jorieke en ik, wij moesten eerst nog langs een huis van een man, deze man was de kaaiman jager en hij zou voor ons kaaimannen gaan vangen. Toen hij in de boot zat voeren we verder de swamp in, op een gegeven moment zei de man voor mij: ‘Dokken’ dat betekend bukken want er was een brug voor ons waar we onderdoor voeren. Na deze brug moesten we snel verder en de snelheid van ons kleine bootje liep snel op tot dat de man voor mij opnieuw iets zei, alleen zei hij nu: ‘hou je goed vast’ Ik keek voor me en zag een helling ik dacht: ‘oh nee hé we gaan daar toch niet in een keer over heen?’ Maar veel verder dan vier meter kwamen we deze helling niet op, we moesten uit de boot en de mannen moesten de boot vooruit duwen. Dit was de befaamde ‘James Bond helling’ want hierachter begon pas echt het swamp.
We splitsten ons op en onze boot ging voorop, de man voorin scheen steeds rond met een zaklamp. Hierdoor zie je de ogen van de kaaimannen want deze kleuren dan rood, we hebben veel rode stipjes gezien, maar velen doken weg of als we dichtbij waren doken ze weg. Uiteindelijk vingen we een kleine kaaiman dit was best zielig want het beestje spartelde heel hard en maakte een zielig piepend geluid, vervolgens werd er een elastiek om zijn bek gedaan en moest ik hem vasthouden. Toen ik hem vasthad werd het elastiekje eraf gehaald en had ik een wilde kaaiman vast. We zagen er nog een maar deze was veel te groot om te vangen zei de jager voorin de boot. De andere boot kwam en we lieten de kaaiman rond gaan, mooie foto’s ermee gemaakt. Daarna ging de jager naar de andere boot en kregen wij onze tourguide, deze wilde met zijn blote handen een kaaiman vangen maar steeds als hij er bijna een had dook deze weg. Toen de andere boot terug kwam hadden zij twee grotere kaaimannen, hiermee ook op de foto gegaan. Toen was onze tour helaas voorbij en gingen we weer terug naar huis, een geweldige avond.

Onze taxichauffeur Kera had aangeboden dat hij ons een keer mee wilde nemen naar het dorpje Nieuw - Amsterdam. Hier staat een erg oud fort, Nieuw – Amsterdam, dit fort is gebouwd om Paramaribo te beschermen tegen indringers die via de zee het land binnen willen komen. Na een half uurtje rijden waren we hier. We hebben rond de omgeving gelopen en genoten van het uitzicht op de Atlantische Oceaan in de verte. We gingen hierna het fort in. Het was een fort waar weinig gesloten ruimtes waren maar waar de ruimtes gesloten waren konden we veel informatie opdoen over de ruimtes, waar ze voor diende en hoe ze eruit zagen. Erg interessant als je van geschiedenis houdt haha
Later hebben we nog een leuke groepsfoto gemaakt met Kera erbij, zie foto’s.
We moesten op tijd terug want Birgit had een voetbalwedstrijd en die wilden wij natuurlijk zien. Erg leuk om te zien hoe een Nederlandse dame speelt in een Surinaams dames voetbalelftal. Nou elftal eerder een tiental want een had geen voetbalschoenen dus kon niet mee voetballen. Ze zeggen dat Duitsers goed zijn in Swalbes maar de Surinamers kunnen er ook wat van hoor haha geniaal om te zien. Helaas hebben ze verloren met 3 – 0.

De rest van de week druk bezig geweest met allerlei dingen zoals; stage, mijn onderzoek en natuurlijk en de huiselijke bezigheden zoals; boodschappen, schoonmaken e.d.
Die maandag heb ik ook maar besloten dat het tijd werd om te gaan sporten, ik heb een plek gevonden waar elke dag allemaal hardlopers bij elkaar komen en gaan hardlopen, ze noemen het de trimbaan. Van een trimbaan is geen sprake maar het is een verharde weg die over gaat in een onverharde weg die door een stuk bos gaat. Je kan hier verschillende rondjes lopen die allemaal verschillende afstanden hebben. Een uitgelezen kans voor mij om ook weer eens te gaan hardlopen. Ik ben er heen gegaan, heb mijn fiets er neergezet en ben gaan hardlopen. In totaal heb ik tweeën half rondje gelopen dat betekend zo’n 9 kilometer toen vond ik het wel genoeg want ik begon een beetje wazig te zien voor mijn ogen. Dat is natuurlijk niet zo gek met deze tempratuur en een brande zon om half 6. Erg fijn om na een maand weer even te gaan sporten, vaker doen dus.

Maar zoals je waarschijnlijk wel weet zitten wij liever niet stil dus besloten we om op een trip te gaan naar de Raleighvallen (je zegt Rallivallen) en Voltzberg. Voor deze trip moesten we vrijdag om 04:00 uur weg in de ochtend. Wij zijn eerst nog even uitgeweest en konden daarna mooi instappen in de bus en onderweg lekker slapen. Zo gezegd zo gedaan want de busreis duurde toch 4 uur maar we moesten lang wachten op een aantal passagiers dus we zouden al later aankomen.
Toen ik wakker werd waren we al ver het binnenland in gereden en het was rond 08:00 uur een uurtje later waren we bij de steiger waar we in de boot zouden moeten stappen. Het was inmiddels 09:00 uur maar we hoorden dat onze boot wat vertraging had dus daarom konden we een dicht bij zijnd Marron dorp bezoeken. Dit was de kleinste Marron stam die de Kwinti’s heetten. Marron’s zijn weggelopen slaven die in het binnenland zijn gaan wonen. In dit dorp wonen rond de honderd mensen, vooral kinderen en oudere mensen want de jeugd trekt massaal naar Paramaribo omdat daar meer werkgelegenheid te vinden is. We liepen rond in dit dorp en hebben nog een aantal tamme aapjes gezien, deze zaten aan de ketting, erg zielig hoor als je weet dat deze diertjes in de vrije natuur behoren. We mochten foto’s maken maar niet van de mensen zelf, als we dit wel wilde doen moesten we het vragen en waarschijnlijk geld betalen. Toen we het hele dorp hadden gezien gingen we terug naar de steiger waar de boot nog steeds niet was aangemeerd. We moesten dus wachten en dat hebben we gedaan tot 12:00 uur want toen kwam onze boot er pas aan, en voordat alles in deze boot zat waren we ook bijna drie kwartier verder dus rond 12: 45 uur vetrokken we pas naar onze slaapplek op Fungu eiland. De boottocht duurde ruim twee uur dus pas rond 14:45 uur op de eindbestemming aangekomen. Hier hebben we onze hangmat opgehangen + klamboe, voor mij een hele nieuwe ervaring want dat had ik nog nooit gedaan maar met wat hulp en tips hing mijn klamboe erg stabiel en was hij klaar om er in te slapen. Hierna moesten snel terug in de boot want we zouden de moedervallen gaan bezichtigen. Helaas begon het onderweg naar de moedervallen te druppen en dat druppen ging over in een flinke stortbui, tsja dat heb je nou eenmaal in het binnenland want het is er niet voor niets zo groen. We gingen naar een mooi uitkijk punt waar we een goed uitzicht hadden over een stuk van de Raleighvallen, schitterend alleen kwam de regen met bakken uit de lucht. We lieten ons hier niet door weer houden en onze gids nam ons mee de jungle in, helaas heb ik toen geen foto’s kunnen maken door de harde regen, maar toch kan ik een kleine beschrijving geven hoe het er uit zag. P-R-A-C-H-T-I-G. Wat is er nou mooier om door het regenwoud te lopen met regen, heerlijk al die geur, platen, geluiden en andere dingen die je ziet, iedereen was helemaal overdonderd van de schoonheid van het regenwoud. Voordat we er bijna waren spotte onze gids nog een pijlgifkikker deze had lichtblauwe achterpoten en de rest van zijn lichaam was geel met zwart, een bijzondere pijlgifkikker om te zien zei onze gids. Toen we bij de moedervallen aan kwamen werd het wonder boven wonder weer droog, hierdoor konden we mooie foto’s maken van de moedervallen. Omdat het zo hard had geregend stond het water erg hoog en hierdoor was er een ontzettende wilde stroom maar prachtig om te zien. Helaas konden we hier niet al te lang blijven want het begon al donker te worden en zoals sommigen waarschijnlijk wel weten zijn slangen echte nachtdieren en worden deze actief, zo gebeurt dat ook in het regenwoud waar wij waren. Daarom wilde onze gids snel terug anders kwamen wij ook snakies tegen zoals de Surinamers zeggen, ik had ze wel willen zien maar helaas was de gids het niet met mij eens. Bij terugkomst een combinatie gehad van lunch en avondeten, daarna onze hangmat opgezocht want de volgende dag hadden we een intensieve wandeling voor de boeg.
We moesten om 07:00 uur opstaan snel ontbijten, goede kleding aan doen en om 08:00 uur ging onze boot op weg naar de Voltzberg. Voordat we bij de Voltzberg zouden zijn hadden we een wandeling van 2,5 uur voor de boeg dus dat beloofde nog wat te worden:D. Het was een schitterende tocht door het regenwoud, overal hoorde je dieren, soms zag je er een paar zoals vlinders en salamanders. Helaas niks spectaculairs maar toch was de omgeving echt prachtig, als die planten en bomen zoals de telefoonboom, ben je in nood dan moet je met een stok op deze boom slaan en dan horen ze het kilometers verderop nog. Of de Kankantri, de grootste boom in het regenwoud alle Surinamers laten deze boom staan omdat ze zeggen dat er geesten in deze boom zitten want een van de verhalen die er rond gaat zegt dat men de boom niet kan kappen want ooit wilde men deze boom kappen maar toen begon hun apparatuur erg raar te doen. Een ander verhaal verteld dat ze de boom zagen bloeden toen ze bezig waren met het klappen van de boom. Allemaal redenen waarom deze immens grote boom gewoon blijft staan waar hij staat en terecht want hij is echt immens groot, soms wordt zo’n boom wel 100 meter hoog!
Tijdens het lopen merkte een van de groepsleden een kleine slang op, onze gids keek en zei dat we acuut naar achteren moesten gaan want het was een van de gevaarlijkste slangen van Suriname want onze gids durfde hem zelfs niet te pakken. Deze slang, de Landspuntslang, is de drie na giftigste slang van heel Suriname. Hij was zo groot als een adder en hij had de kop van een kleine draak echt een schitterend dier om te zien. Als we er langs wilde lopen moesten we er met een grote boog omheen lopen want hij kon nog wel eens gaan springen en je aanvallen als je er te dicht langs zou lopen. Terwijl iedereen stond te kijken naar deze snakie kwam er een andere groep toeristen aan en een van deze toeristen vond het blijkbaar raar dat wij met een boog ergens omheen stonden want hij vond het nodig om dwars door onze groep heen te lopen. Doordat hij dit deed trapte hij bijna op de snakie… :O het scheelde misschien 3 a 4 centimeter anders was hij op de slang gestapt. Was dit gebeurt dan had hij echt een groot probleem gehad.
Wij liepen verder en onderweg moesten we nog een aantal hindernissen trotseren zoals: omgevallen bomen, hier stap je niet zomaar overheen, nee je moet er eerst op klimmen en dan er af springen. Ook waren er veel bomen omgevallen over paden waar wij overheen moesten lopen vandaar dat we soms door de struiken moesten lopen om weer op het pad te komen, schitterend om te doen. Na een lange wandeling kwamen we dan eindelijk aan bij de voet van de Voltzberg. Hier even uitgepuft en ons klaar gemaakt voor de steile beklimming, want de Voltzberg is 240 meter hoog en erg glad om te beklimmen. Het begin van de berg was al moeilijk te beklimmen omdat het paadje waar we langs moesten erg smal en begroeid was met veel platen. Na ongeveer 15 minuten klimmen waren we halverwege de berg, hier hadden we een schitterend uitzicht over de jungle maar we moesten nog een stukje hoger om de top te beklimmen. Om dit te doen werd er een beroep gedaan op onze kuiten en beenspieren, na ongeveer weer een kwartiertje waren we dan eindelijk op de top van de Voltzberg. Wat hadden we hier een prachtig uitzicht zeg, echt adembenemend mooi. Als je om je heen keek zag je allemaal bergen en groen van de bomen en platen in de Jungle. Naast de Voltzberg stond een kleinere berg waarvan ik vond dat deze erg veel weg had van de Uluru in Australië alleen was hij wel een stuk kleiner (zie foto’s) Dus daarvoor hoef je dus echt niet naar Australië hoor ;)
We hebben nog een aantal leuke foto’s gemaakt op de top van deze berg en zijn toen begonnen met het afdalen van de berg, wat ook niet makkelijk was omdat deze berg erg glad en stijl is moest je goed je voeten neerzetten. Uiteraard waren we sneller beneden dan boven. Beneden aangekomen gingen we met een kleinere groep vooruit want deze mensen wilde wel doorstappen in een stevig tempo, ik vond dat geweldig om te doen, een lekker looptempo door de jungle. In plaats van een looptocht van 2,5 uur hebben wij er denk ik 1,5 uur overgedaan. Vlakbij het eindpunt was een waterval met een kreekje hier hebben we lekker gebadderd en afgekoeld want het was een verschrikkelijk warme dag. Toen de anderen er eindelijk waren hebben we hier nog wat tijd doorgebracht en zij daarna weer in de boot gestapt om terug te keren naar Fungu eiland. Hier aangekomen ben ik nog even lekker gaan liggen in een stroomversnelling en heb me hier gewassen echt heerlijk, helaas hebben we dat niet in Nederland want als we het wel zouden hebben dan zou ik het wel in mijn tuin willen hebben haha.
In de avond hadden we weer een heerlijk maaltijd die we ons goed hebben laten smaken. Na het eten werden we uitgenodigd voor een optreden van de Raleigh Boys, alle gidsen en bootsmannen vormden samen een Surinaams bandje die een aantal nummers ten gehore brachten. Leuk zo’n traditioneel bandje want je mag namelijk niet stil zitten en luisteren, nee je MOET dansen dus dat deden we dan maar haha ik ben er wel achter gekomen dat ik ook Surinaams kan dansen want de Surinamers dansen hier zoals 40 plussers dat doen in Nederland hahahahaha en zo kan ik ook wel dansen echt geniaal! Na dit optreden besloten onze tourguides (Jan & Sharif) om een kampvuur te maken op de rotsen. Het werd een gezellig avond die tot diep in de nacht duurde. Mooi aan deze avond was als je achterover ging liggen en naar de sterren keek, ik heb nog nooit in mijn leven zoveel sterren gezien hierdoor was het wat moeilijker om de sterrenbeelden te herkennen want ze zijn allemaal vele malen groter dan in Nederland.
De volgende ochtend mochten we uitslapen tot, jawel, 09:00 uur want toen stond het ontbijt klaar. Hierna in alle rust opgeruimd en nog een duik gewaagd in de rivier. Sharif nam ons mee naar een strandje waar we nog lekker hebben gezwommen en hebben gelegen. Rond 13:00 uur was onze boot er en gingen we terug naar het Kwinti dorp. Onderweg heb ik veel Kingfishers (ijsvogels) gezien, dit zijn de snelste vogels die op vis vangen. Ze zijn zo snel dat als ze het water in duiken ze weer uit het water zijn met een vis in hun bek en het water nog moet landen van hun duik op de heen weg, fascinerend of niet dan? Aangekomen bij het eindpunt van de boottocht moesten we nog even lunchen en daarna hadden we nog een terugtocht van 4 uur voor de boeg. Rond 20:30 uur waren we eindelijk weer terug in Paramaribo en konden we eindelijk naar bed.
Het was een schitterend weekend en de foto’s spreken voor zich lijkt me.

Volgende week komt er weer een lang verhaal want er is deze week alweer erg veel gebeurd en Biri en ik gaan dit weekend naar het binnenland met een juf van mijn stageschool.

Tot snel dus ;)