Pasen, mevr.Van Dijk, visum, Nieuw–Nickerie

Zo daar is dan alweer een vervolg verhaal, ja dat gaat zeker snel haha
Waar was ik gebleven, oh ja bij het begin van de paasvakantie.

Op onze eerste vakantiedag hebben we eigenlijk nauwelijks wat gedaan. Jorieke en haar zus gingen naar de Hermitage Mall en ik had daar eigenlijk niet zoveel zin in. Daarom ben ik alleen op pad gegaan en heb het monument bezocht van de vliegramp van 7 juni 1989. Ik was best onder de indruk van het monument en de begraafplaats. De graven in Suriname zijn anders dan in Nederland, uiteraard, maar de graftombes zijn betegeld met tegels die wij gebruiken voor de badkamer dus je hebt een heel raar beeld als je over een begraafplaats kijkt. Allemaal bont gekleurde graven of soms egaal wit maar zwart zie je er niet tussen.

De volgende dag wilden we naar Overbridge resort maar door het slechte weer hebben we het af moeten blazen en hebben we een hang dag thuis gehad.

Op twee april wilden we boodschappen doen voor Pasen, had al een lijst gemaakt met wat ik allemaal wilde gaan koken voor Pasen maar de winkel waar we het wilde halen zat dicht, ja natuurlijk het was goede vrijdag! Dan maar weer naar de Chinees, deze zijn altijd open, en het Paas menu aanpassen. In de avond hadden we een poolparty van twee Nederlandse jongens die we hebben leren kennen. Op dit feest konden we zwemmen, eten, drinken, volleyballen en zelfs voetballen. Dit alles hebben we dan ook gedaan. Een aantal Belgische heren en dames daagde ons uit voor een potje voetbal: Nederlands vs. België en natuurlijk gaan wij zo’n confrontatie niet uit de weg. De uitslag zegt al genoeg denk ik: 15 – 4 voor ,uiteraard, Nederland :D wel mijn schenen kapot maar je moet wat over hebben voor het vaderland :P
Hierna wilde een aantal Surinamers een potje voetballen, Nederland vs. Suriname, dit werd een leuk potje voetbal tot dat Jolien op de grond viel en naar haar enkel greep, na een tijdje is ze naar het ziekenhuis gegaan met Daphne en hier hoorde ze dat het gekneusd was dus het viel nog best mee dachten we. De volgende dag zijn Jolien en Linda weer naar huis gegaan en Daphne en Jorieke gingen mee dus was eigenlijk de gehele dag alleen thuis, ook wel even fijn.
De volgende dag hoorde we van Daphne dat Jolien in Nederland naar het ziekenhuis was gegaan omdat haar enkel blauw en heel dik was, bleek deze op twee plaatsen gebroken te zijn! :O en in Suriname zeiden ze dat hij gekneusd was, ai ai ai…

Op eerste Paasdag een Paasbrunch gemaakt, deze was best gelukt al zeg ik het zelf. Oké het zag er niet zo goed als thuis maar ik heb me hier moeten behelpen met de materialen die ik had. Een echte paasdag zoals in Nederland, niet veel doen. In de avond waren uitgenodigd om bij Nicolet, Inez en Sharon te komen eten. Het was erg gezellig en het eten smaakte prima, hierna een paasspel gedaan: rauwe eieren overgooien en kijken hoe lang dat goed zou gaan. In de avond even een filmpje gekeken en daarna weer richting huis.
Op tweede paasdag werd ik om half elf wakker gebeld, ik kende het nummer niet dus ik nam de telefoon en hoorde dat de persoon die me belde mevrouw Van Dijk was. Mevrouw Van Dijk is het oude schoolhoofd van de R. Slooteschool, mijn stageschool. Ze is hier 17 jaar schoolhoofd geweest en is nu met pensioen. Ze had gehoord van mijn juf dat ik een leuke jongen was en ze wilde me graag een keer ontmoeten, vandaar dat ze belde. Ze vroeg of ik wat te doen had want anders kon ik wel even langskomen bij haar en daarna zouden we naar een verjaardag gaan, ik vertelde haar dat ik niet al te lang kon want ik had ook een afspraak met de familie Wijntuin, maar zij zei dat ze ook niet te lang kon dus dit kwam allemaal goed uit. Rond twee uur ben ik naar haar toe gefietst, want ze woont vlak bij ons in Paramaribo (klinkt leuk hé, woont bij ons in Paramaribo :D) Bij haar aangekomen begroette ze me hartelijk en vertelde wat over haar honden, want bijna iedereen in Paramaribo heeft een hond, en een hond lag heel zielig en miste een stuk uit zijn poot want hij was de vorige dag aangevallen; zag er niet heel fris uit..
Ah fin, mevrouw Van Dijk vertelde over de school en wat ze momenteel deed, daarna nam ze me mee naar de verjaardag van een zoon van haar beste vriendin. Deze beste man werd 35 en woonde in een groot huis met zwembad en alles erop en eraan. Het was best gezellig alleen had ik weinig tot geen aanspraak dus ik was blij dat ik rond half 5 naar de familie Wijntuin kon. Hier lekker gezeten en gepraat over van alles, veel te lang om hier te vermelden ;) het was gezellig om elkaar weer te zien.

Woensdag zijn we naar de vreemdelingenpolitie gegaan want we moesten ons verblijf nog verlengen. Vroeg opgestaan want we moesten eerst geld naar het Ministerie van Justitie en Politie brengen en daarna door naar de vreemdelingenpolitie. Nadat we drie ministeries hadden gezien hadden we eindelijk de goeie en konden we het geld afleveren en naar de vreemdelingenpolitie. Hier aangekomen alles ingevuld en alles ingediend. Toen we klaar waren hoorde we dat we 6 tot 8 weken moeten wachten voordat we de stempel krijgen, maar over 6 weken ben ik alweer in het kille Nederland… Ja, dan hadden we het maar eerder moeten indienen zei die man, terwijl een andere man ons een poos geleden had gezegd dat het zelfs een week van te voren nog kon, niet dus.. We zullen wel zien wat her wordt.
Om kwart over 12 hadden Birgit en ik een afspraak bij het RKBO, omdat we een gesprek hadden gepland met het schoolhoofd van de school op Galibi. Om half 2 kwam ze uiteindelijk uit de kamer en had ze tijd voor ons, geduld is in Suriname een schone zaak dus mensen in Nederland doe het rustiger aan want dan wordt je ouder, zoals de Surinamers zeggen. Het schoolhoofd verontschuldigde zich dat ze ons een uur en een kwartier had laten wachten maar we konden snel beginnen om van alles te overleggen. We hebben samen met haar een plaats gevonden waar we die twee weken kunnen verblijven, we slapen namelijk bij een vrouw en een man in huis en betalen voor twee weken huur. Al ons eten en drinken moeten we zelf meenemen want er is wel een winkel op Galibi maar die heeft erg weinig. Dus we moeten alleen al voor 2 weken flessen water meenemen want dat is er ook niet en het water dat er is kunnen wij niet drinken want dan worden we ziek. Als we er heen gaan moeten we dus veel spullen meenemen maar ik heb er erg veel zin in en ben heel erg benieuwd.
In de avond begon de Avond Vier Daagse of de AVD zoals de Surinamers zeggen. Mensen gaan vier dagen wandelen en dat kunnen ze doen op verschillende afstanden, net zoals de vierdaagse in Nijmegen. Alleen gaan heel veel mensen hier in groepen lopen en gaan dan verkleed in een bepaald thema, en Suriname zou Suriname niet zijn als er geen muziek wordt gemaakt en er flink wordt gedanst door zowel jong als oud. Een mooie optocht en de foto’s spreken voor zich.

De volgende dag werd ik om 06:00 uur opgehaald door mijn juf en haar man (Alwin) want ze had beloofd om me mee te nemen naar Nieuw – Nickerie. Dat is 250 kilometer van Paramaribo vandaan en ligt in het westerse puntje van Suriname, tegen de grens aan met Guyana. We hadden een hele trip voor de boeg. Ik ben zowat door alle districten van Suriname gekomen (Saramacca, Coronie en Nickerie) en heb veel van het land gezien, de verschillende flora en fauna en de manieren hoe het land is opgebouwd. De man van mijn juf werkt voor milieubeheer en is vaak in de omgeving van Nieuw – Nickerie geweest en mijn juf heeft er lang gewerkt dus de omgeving kende ze erg goed. Onder weg stopten we want ze waren in Coronie een dijk aan het aanleggen, mijn juf wilde het per se zien en we stapten uit de auto. De nieuwe dijk was begroeid met zeekraal wat mijn juf weer niet kende dus gaf ik haar en haar man een biologielesje haha. Maar helaas konden we maar even kijken want er zaten te veel muskieten, want binnen vijf minuten had ik er al wel 15 doodgeslagen op mijn benen en armen, daarom snel terug gegaan naar de auto. In het district Nickerie leven ze van rijstbouw en ik heb nog nooit in mijn leven een rijstveld gezien maar ik heb op deze dag zoveel rijstvelden gezien dat is ongelofelijk om uit te leggen. Zover als je keek stonden er alleen maar rijstvelden, ik wilde er wel uit om in zo’n veld te gaan staan maar Alwin vertelde dat er veel boa constrictors (wurgslangen) leven in dit gebied en dat het gevaarlijk is om zomaar een rijstveld in te lopen. Vandaar dat ik het niet heb gedaan, had best zo’n slang willen zien. Op een gegeven moment dacht ik dat we in Nederland reden want we reden op een rechte weg met aan beide kanten een sloot en daarna kwam aan beide kanten een groen veld, rijstveld uiteraard. Ik miste toen alleen de koeien en de tulpen, als deze er hadden gestaan dan had ik echt gedacht dat ik in Nederland was. Onderweg is me veel verteld over rijstbouw en de omgeving waar we doorheen reden. Aangekomen in Nieuw – Nickerie zag je de grote huizen al voor je opdoemen, Nickerie is erg rijk door alle rijstexport. Eerst gingen we naar een kinderhuis omdat mijn juf en haar man allemaal eten mee hadden genomen en materialen voor dit kinderhuis. Ze doen dit altijd als iemand jarig is geweest dan geven ze geen verjaardag maar van het geld kopen ze allemaal spullen voor een kinderhuis, mooi he? De mensen van het kinderhuis reageerde erg matig en dat was best jammer als je weet hoeveel mijn juf en haar man wel niet gaven.
Aangekomen in het centrum gingen we de markt op want mijn juf wilde wat vis hebben, Kwie Kwie, maar dit is verboden rond dit tijdstip van het jaar want de Kwie Kwie legt dan zijn eitjes. Ik kreeg van mijn juf een schaafijs en ze had geregeld dat ik deze zo vaak kon bijvullen als ik wilde, geniaal he :), ondertussen was haar man aan het praten met een visser en wat ze allemaal vertelde heb ik niet begrepen want ik verstond het niet… Maar waar het op neer kwam was dat we de visser meenamen in de auto en naar zijn huis gingen waar hij een aantal emmers had staan met Kwie Kwie! Terwijl mijn juf en haar man druk aan het onderhandelen waren over de vis keek ik naar rechts en zag hoe een andere man bij de visser thuis de keel open sneed van een eend, ik schrok me rot en helemaal toen al het bloed er allemaal uit kwam en tot mijn grootste schrik leefde die eend gewoon nog! :O Maar ik was de enige die ervan ontdaan was want de rest keek niet op of om…
Uiteindelijk kochten ze de vis niet want deze was niet goed vonden ze. Terug gekomen in de stad gingen we eten bij een chineesrestaurant want het was al kwart over 11 en dan wordt het echt wel tijd dat je warm gaat eten in Suriname. Na dit maal zijn we in de auto gestapt en zijn we naar het uiterste puntje gereden van Nieuw – Nickerie en hier zijn we op de dijk geklommen en keken we uit over de Atlantische oceaan. Wederom had ik een Nederlands gevoel want de dijk was aangelegd door Nederlanders en leek verrekte veel op de Nederlandse dijken. Alwin vroeg ineens of ik wilde schieten, ik keek hem vragend aan en toen haalde hij een pistool uit zijn zak en wilde deze aan mij overhandigen. Maar toen zei hij: ‘Nee doe maar niet want er zijn geen vogels en dan is het niet leuk om te schieten.’ Ik was even verbaas dat hij dit zomaar aan mij vroeg. Verder genoten van het uitzicht op de Atlantische Oceaan en op Guyana want deze kon je vanaf hier zien liggen.
Hierna doorgereden naar een punt waar illegalen oversteken naar Guyana. Alwin, de man van mijn juf, ging even stoken en ging aan de illegalen vragen of ze hun paspoort bij zich hadden, deze hadden ze niet laat staan spullen. Alles wat ze hadden was hun kleding. Ze schrokken van de vragen van Alwin dat ze hem acuut geld wilden geven omdat ze dachten dat hij van de politie was, maar hij wilde dat niet hebben. Hij gaf ze een tip dat ze de overige plaatsen in de boot ook moesten kopen zodat ze zo snel mogelijk weg konden want als de politie kwam hadden ze een heel erg groot probleem. Nog geen vijf minuten later was het bootje met de illegalen op weg naar Guyana, best raar om dit live mee te maken.
Toen we hier klaar waren zijn we naar de plaats Wageningen gereden. Vroeger was dit een heel rijk dorp door de rijstexport en de rijstfabriek die er stond. Deze is er neer gezet door Nederlandse ingenieurs van de Landbouw Hogeschool en zij hebben hier vroeger hun theorieën los gelaten over de productie en export van de rijst. Maar sinds dat het in handen is van de Surinamers is het langzamerhand bergafwaarts gegaan en sinds tien jaar is de fabriek gesloten. Toen we richting de fabriek reden zag ik wat op de weg liggen, en jawel hoor daar lag hij: Een Boa Constrictor :D helaas was hij wel dood want ze waren over zijn kop heen gereden maar het beest was ruim twee meter groot. Er kwam een man naar mij toe en vertelde dat ze hem express dood hadden gereden want zijn kleinzoon speelde in de tuin en toen zagen ze hem door de tuin kruipen. Ze hebben hem naar de weg gejaagd en daar hebben ze met een tracktor over zijn kop gereden, best zielig maar ze deden het om het kind te beschermen en logisch natuurlijk. Hij zij ook dat ik net te laat was want vijf minuten daarvoor leefde hij nog. Mijn juf was een winkel in gegaan om drinken te halen en tot mijn grote verbazing stond er een vrachtwagen voor de winkel met Grolsch erop hahaha ben je helemaal aan de andere kant van de wereld en bijna in het uiterste puntje van Suriname en dan zie je toch nog Grolsch. In Wageningen kende de Alwin een vrouw die ook Kwie Kwie verkocht, hier is hij dan eindelijk geslaagd en hier heeft hij zijn vis gekocht. Deze vissen werden levend in een zak gedaan met water en aan ons gegeven.
Vanuit Wageningen reden we naar Groningen want dat wilde mijn juf mij ook laten zien. Onderweg werden we aangehouden voor controle want je mag niet zomaar verboden waar (lees Kwie Kwie’s) meenemen. Mijn juf en haar man babbelden lekker met de douanebeambte en lieten het pistool van hun zien en de vergunning daarvoor. We konden door rijden zonder verdere controle. Wat de beambte niet wist was dat ik onder mijn stoel vijftien levende vissen verstopt had. Aangekomen in Groningen hebben we wat foto’s gemaakt, onder andere van het monument van de eerste Nederlandse boeren in Suriname, 1845. Hierna zijn we naar huis gereden en was ik rond 19:00 uur thuis dus meer dan 12 uur weggeweest met mijn juf en haar man. Het was een super leuke dag en binnenkort nam ze me weer mee zei ze.

Nou volgens mij heb ik me aan mijn woord gehouden dat ik een lang verhaal ging schrijven ;)
Van het weekend gaan we weg met de juffen van mijn school dus een nieuw verhaal volgt spoedig.
Groetjes.