Inbraak en verhuizen…

He zoals jullie zien heb ik twee verhalen vlak na elkaar online gezet, dit komt omdat ik vond dat het twee aparte verhalen zijn en dat jullie beide moesten lezen.

Zoals elke zaterdagavond gaan we uit in de club Zsa Zsa Zsu.
Het was een leuke avond met goeie muziek en veel plezier, maar blijkbaar waren er meer mensen die wisten dat wij altijd naar Zsa Zsa Zsu gaan want toen we terug kwamen was ons huis niet meer zoals het eerst was.
Jorieke en ik liepen naar boven want we wilden gaan slapen maar Jorieke merkte op dat het licht op haar kamer brandde en dat licht laat ze nooit aan als ze weg gaat. Ze ging kijken in haar kamer en zag dat er allemaal spullen van haar op de grond lagen. Ze rende naar haar koffer en riep mij tegelijker tijd. Ze opende de koffer en zag dat alles er nog in zat. Ik ging op mijn beurt naar mijn kamer en zag tot mijn grote schrik dat een koffer van mij was verdwenen met daarin mijn laptop. Ik keek verder mijn kamer door en zag dat het een zooitje was op mijn bed en dat ik het niet zo achter had gelaten, mijn camera en snoer waren weg, mijn externe harde schijf, mijn backpack was ook weg!
Daphne riep vanuit haar kamer dat het er een zooitje was en dat ze ook haar laptop kwijt was. Birgit dacht in eerste instantie dat het een grapje was maar toen we zeiden dat haar hele koffer verdwenen was kwam ze naar boven en zag dat het klopte. Ik heb toen acuut de politie gebeld en deze zeiden dat ze eraan zouden komen. Het was een grote chaos in het huis en iedereen rende door elkaar en moest huilen en we wisten niet wat we moesten doen. Ook ontdekte we dat de die ipod’s gestolen waren en ja daar was mijn ipod er natuurlijk ook een van…
Ik keek bij het raam van de keuken en zag tot mijn grote schrik dat het hele dievenvenster was verbogen maar het moet te zwaar zijn geweest wan ze konden er nooit onderdoor zijn gekropen want daarvoor was de ruimte te klein. Tien minuten later nadat ik dit ontdekte kwam de politie. We hebben aangifte gedaan van de spullen die allemaal verdwenen waren ook hebben we allemaal het thuisfront ingelicht wat er was gebeurd. De politie ging rond het huis kijken en vonden voor het hek de koffer van Birgit met daarin al haar spullen nog, deze zijn ze in hun haast dus vergeten mee te nemen. Ik kon niet meer slapen en de rest ook niet meer. We kregen van iedereen hulp, van Kera onze taxichauffeur, van een jongen die we tijdens het uitgaan hebben leren kennen deze kwam ons ook meteen helpen. De politie had ondertussen voor ons geregeld dat er sporen onderzoek gedaan zou worden in ons huis dus we mochten niet meer naar onze kamers en we moesten overal vanaf blijven. Officieel werkt de forensische dienst niet op zondag maar voor ons wilde ze een uitzondering maken.
Ik heb tot mijn grote geluk nog mijn paspoort gevonden en de USB stick waar mijn eindonderzoek op staat. Iedereen bleek gelukkig zijn paspoort nog te hebben.
Toen de rust een heel klein beetje was teruggekeerd in het huis zijn Jorieke en Daphne met die jongen van het uitgaan mee geweest om op internet wat dingen om te zetten en op te zoeken. Ik bleef alleen thuis met Birgit en Wiedja. Ik ben een kwartiertje ingedommeld op de tafel maar verder ben ik al die tijd wakker gebleven en kon ook niet meer slapen.
Rond half 9 kwam de forensische dienst en deze kwamen sporen onderzoek doen. Veel hebben ze niet gevonden want de vingerafdrukken waren erg wazig en onduidelijk. Wel hebben ze een T-shirt gevonden met gaten erin wat achter ons huis lag en wat niet van ons was. De forensische dienst concludeerde dat ze hoogstwaarschijnlijk via het balkon omhoog zijn geklommen en toen via de kamer van Daphne of Birgit naar binnen zijn gekomen.
Toen de forensische dienst weg was kwam Steven (tussen persoon van de eigenaar van het huis) en deze heeft even met ons gepraat en met de huisbaas gebeld. De huisbaas was helemaal ontdaan over wat er was gebeurd en hij heeft stante pe een nieuw huis voor ons geregeld.
Terwijl Steven met onze huisbaas aan het bellen was kwam Zuster Egno nog en deze heeft ook met ons gepraat over het voorval en wat we allemaal misten. Ze heeft ons een hart onder de riem gestoken en gezegd dat ze er altijd voor ons zou zijn, wat een lief vrouwtje is het ook.
Birgit kreeg nieuws dat het huis definitief was dus we konden onze spullen gaan inpakken om te verhuizen naar een nieuw huis. We hadden geen flauw idee waar het was en hoe het eruit zou zien. Ook konden we moeilijk inpakken, tenminste Daphne en ik want van ons waren vele tassen gestolen, mijn backpak en koffer dus ik moest veel in plasticzakken doen maar gelukkig had Jorieke nog twee tassen over die ik kon lenen en dat heeft enorm geholpen. We hebben vervolgens een taxi gebeld en daar al onze spullen ingeladen en zelf zijn we achter de taxi aangefietst, ik met twee fietsten want Birgit zat in de taxi. Deze bracht ons naar ons nieuwe huis aan bijna het uiterste puntje van Paramaribo. Ons nieuwe huis staat in een villa buurt en ons huis is dus ook een stuk groter dan de vorige. Ik heb nu een twee persoonsbed met airco, die ik toch niet gebruik. Het huis is beter beveiligd en staat in een veiligere buurt. Helaas is onze straat van zand dus als het regent wordt het een grote modderpoel. We zitten nu ruim drie kwartier tot een uur fietsen van het centrum dus dat is ook minder aangenaam maar in dit huis kunnen we prima verblijven de laatste tweeën half week.
Toen we in het huis waren kwamen Inez, Nicolet en Sharon ook nog om ons te helpen als het nodig was en ze kwamen luisteren naar ons verhaal.

Alles bij elkaar was het een heel avontuur maar niet een die ik nog een keer zou willen beleven. Ik heb deze twee dagen in een waas beleefd en heb het voor mijn gevoel niet echt bewust mee gemaakt.